-
1 wspólnota
( społeczność) community* * *f.(= wspólne posiadanie, więź społeczna l. polityczna) community; wspólnota interesów/celów community of interests/purposes; wspólnota społeczna social community; wspólnota językowa polit. speech community; wspólnota narodów polit. commonwealth (of nations); wspólnota religijna rel. communion; duch l. poczucie wspólnoty community spirit.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wspólnota
-
2 lud
* * *mi1. ( grupa społeczna) commonalty, people; pochodzić z ludu be of common origin, have sb's roots in the peasantry l. working class.2. (= plemię, wspólnota) people; wędrówka ludów hist. wanderings l. migration of peoples; przen. droves of people (traveling l. moving); lud Boży rel. the People of God.3. pot. (= tłum) crowd.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > lud
См. также в других словарях:
wspólnota — ż IV, CMs. wspólnotaocie; lm D. wspólnotaot 1. «odznaczanie się wspólnymi cechami, wspólne posiadanie, użytkowanie czegoś» Wspólnota usposobień, upodobań. Wspólnota dążeń, pragnień. Poczucie wspólnoty narodowej. ∆ praw. Wspólnota majątkowa,… … Słownik języka polskiego
mir — m IV, D. u, Ms. mirze 1. blm książk. «posłuch, uznanie, poważanie, szacunek ogółu» Wielki mir. Cieszyć się mirem u kogoś. Mieć, zdobywać mir wśród ludzi. Nie mieć miru w rodzinie. 2. lm M. y hist. «terytorialna wspólnota społeczna u Słowian… … Słownik języka polskiego
List of political parties in Poland — Political parties in Poland lists current political parties in Poland, as well as former parties dating back as far as 1918. Since 1989, Poland has a multi party system, with numerous competing political parties. Individual parties rarely have a… … Wikipedia
integracja — ż I, DCMs. integracjacji, blm 1. «proces tworzenia się całości z jakichś części, zespalanie się elementów w całość; scalanie się, scalenie czegoś, integrowanie» Integracja kulturalna, narodowa. Dążyć, doprowadzić do integracji. Przyśpieszyć,… … Słownik języka polskiego
pierwotny — pierwotnyni, pierwotnyniejszy 1. «taki, który występował, istniał bardzo dawno temu, w początkach, w czasach przedhistorycznych; dawny, odległy w czasie» Kultura pierwotna. Zwierzęta pierwotne. Pierwotne czasy. ∆ Człowiek pierwotny «człowiek w… … Słownik języka polskiego
